Zestien jaar oud was meneer Brondsema toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Als tiener maakte hij de oorlog van dichtbij mee in Den Helder.
Zestien jaar oud was meneer Brondsema toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Als tiener maakte hij de oorlog van dichtbij mee in Den Helder.
“Den Helder werd zwaar getroffen door de oorlog. We moesten daar weg,” vertelt hij. Voortdurend werd de stad gebombardeerd. Er vlogen constant vliegtuigen over en het was niet meer veilig.”
Samen met zijn ouders, broer en zus vluchtte hij naar Schagen. Daar vonden ze onderdak bij een boer. Het leven in een onzekere oorlogstijd werd in Schagen iets dragelijker. “We hadden wel een beetje honger, maar we konden het volhouden met z’n alle.” De dreiging van de oorlog was overal voelbaar. “Je geeft je eraan over. Je moest wel,” zegt meneer Brondsema met een zucht.
Hoewel de oorlog inmiddels tachtig jaar geleden is, ziet meneer Brondsema nog veel overeenkomsten met het heden. “Het is nog steeds oorlog. Alleen op een hele andere manier. In mijn tijd waren het bommen op steden, nu kunnen ze met technologie hele elektriciteitsnetwerken raken.”
Toch staat meneert Brondsema positief in het leven. “Je leert met de herinneringen omgaan. Je gaat door met leven.”
