‘Dubbele vergrijzing zet de zorg onder druk’, ‘2 miljoen zorgmedewerkers gezocht’, ‘wat doen we aan het zorginfarct’. Zomaar wat krantenkoppen van de laatste maanden. Het wordt steeds duidelijker dat dit niet meer over de toekomst gaat, maar over het hier en nu.
Met elkaar de schouders eronder, dat is onze gedachte. Want we willen mensen die zorg nodig hebben niet in de kou laten staan. Wij, en met ons veel zorgorganisaties, zijn aan de slag gegaan om te kijken hoe we het anders kunnen doen. Meer regie bij de client, meer betrokkenheid van de omgeving en hulpmiddelen en technologie inzetten waar dat kan. Wij zijn dit op een paar plekken aan ’t uitproberen. En het lijkt er op dat we door het anders en slimmer te organiseren met dezelfde hoeveelheid zorgprofessionals meer cliënten kunnen helpen.
Ook zijn we aan ’t kijken hoe we de tijd die we kwijt zijn aan administratie kunnen verminderen. Daarvoor zijn we voor een groot deel afhankelijk van wat allemaal moet van de wet. De overheid dus. Zo moeten we elk jaar een aantal kwaliteitsgegevens aanleveren aan het Zorginstituut. Zij voegen die samen tot een notitie die ons moet inspireren tot verbeteringen. Helaas komt die notitie pas na 2 jaar en is de inhoud zo algemeen dat we er niets aan hebben. Die gaat dus zo het archief in. We hebben uitgerekend 700 uur kwijt te zijn aan het verzamelen van de gegevens. Zo verspillen we dus een halfjaar zorguren van een zorgmedewerker. En dat gebeurt bij alle ouderzorgorganisaties in Nederland.
Tijd voor actie, vonden wij. Samen met drie andere organisaties besloten we dit aan te kaarten bij het Zorginstituut. Met een goede onderbouwing en een voorstel voor het aanleveren van gegevens waar we wél van kunnen leren. We zijn inmiddels een aantal weken, vele overleggen, nog meer brieven en een hoop frustratie verder. Uitkomst: ‘we hebben begrip, misschien volgend jaar, maar de wet is de wet en als u niet levert, krijgt u een flinke boete’. En omdat we geen zorggeld aan boetes willen besteden, hebben we dit jaar alsnog maar aan deze niet zinnige verplichting voldaan.
Maar zó komen we er niet! Ook de overheid moet bakens durven verzetten. Dan kunnen de zorgprofessionals dat doen waar ze spreekwoordelijk hun bed voor uitkomen en hard voor nodig zijn: zorg en ondersteuning bieden. Met onze actie hebben we tóch iets bij de overheid in beweging gezet. En we geven niet op al lukt het dit jaar nog niet, kost het ons veel tijd, hoofdbrekens en grijze haren. Deze vergrijzing hebben we daar graag voor over!
Deze column is op 3 november 2023 geplaatst op de website van Noordkop Centraal.
