Laatst wilde ik op een drukke werkdag een frisse neus halen. Ik besloot om even snel de deur vanuit mijn werkkamer naar de straat te nemen. Druk pratend keek ik niet goed uit en struikelde over een paaltje. Bloedende duim, zere knie. Collega’s schoten te hulp met pleisters en wat te drinken en zo kwam ik met de schrik vrij.
De binnendeur van mijn werkkamer grenst aan de gang waar collega’s van Revalidatie & Behandeling werken. Daar vind je onze fitnesszaal en het zwembad en onze fysiotherapeuten lopen er vaak oefenrondjes met cliënten. De keuken waar ik mijn koffie haal, is een oefenkeuken die door o.a. de ergotherapeuten worden gebruikt om met cliënten koffie of thee te zetten, als onderdeel van het revalidatietraject.
Onlangs kwam daar een cliënt samen met de ergotherapeut om een kopje koffie te zetten. Dat is niet eenvoudig als je je rollator moet vasthouden, water in de tank en de koffie en het koffiefilter in het apparaat moet doen. Goed om daar de eerste keer bij geholpen te worden. Mijn deur stond open dus ik kon iets van het proces en gesprek volgen. Tijdens het koffiezetten vertelde de cliënt hoe ze thuis ontbijt maakten: haar man legde de placemats neer en dekte de tafel. Zij zette koffie en pakte het brood, de beschuitjes en het beleg. En zo moest het weer gaan als ze weer naar huis kon, zei ze en ze balde haar vuist erbij.
Toen de koffie klaar was, heb ik gevraagd of ze die in mijn kamer op wilde drinken. Dat leverde een mooi gesprek op. Mevrouw was ver in de negentig, net als haar man. In een moment van onoplettendheid was ze thuis van de trap gevallen en brak ze haar been. Na de ziekenhuisopname had ze een aantal weken bij ons gerevalideerd en nu was ze bijna zover dat ze weer naar huis kon. Alleen de trap was thuis een probleem. De traplift was aangevraagd, maar de toekenning was er nog niet. Tot die tijd moest er maar ruimte gemaakt worden voor een bed in de kamer.
Dit koffiebezoekje was leuk en ook leerzaam. We spreken vaak over kwetsbare ouderen, maar naast kwetsbaar zijn ouderen zoals deze cliënt ook krachtig en vol levenslust. Dat mag wel eens wat vaker voor het voetlicht komen! Het roept ook de vraag op wat nou verstandig is als je zo lang mogelijk thuis wilt wonen: risico’s voor lief nemen, preventief een traplift kopen, verhuizen naar een gelijkvloerse woning en zo ja wanneer dan?
Ik kon na mijn val met een pleister weer verder werken. Ik hoop oprecht dat onze cliënt nu weer samen met haar man aan hun ontbijttafel zit en haar vertrouwde leven weer heeft opgepakt. Hulde aan de zorgprofessionals die oog hebben voor de kwetsbaarheid en altijd op zoek gaan naar de mogelijkheden die er nog wél zijn. Het is zinvol om op een gegeven moment na te denken over hoe we zelf op een aangename manier ouder willen worden.
Tanja Ineke
Deze column is op 30 januari 2024 geplaatst op de website van Noordkop Centraal.
