Stap voor stap toch terug naar huis

Bernard (82) en Coby Ritchi (66) wonen al jaren samen in hun geliefde woning. Maar nadat Bernard een hersenbloeding kreeg, was het nog maar de vraag of ze daar konden blijven wonen. Na vier maanden revalideren bij Revalidatie- & Behandelcentrum Samen in Schagen kon hij gelukkig toch naar huis. ‘Het vooruitzicht was niet goed, er werd zelfs gesproken over een verzorgingstehuis. Maar dankzij de juiste zorg bij Samen ben ik weer thuis.’

Door de hersenbloeding raakte Bernard verlamd aan de linkerkant van zijn lichaam. Toen hij werd overgeplaatst naar het revalidatiecentrum, was het vooruitzicht somber. Coby vreesde dat ze hun huis moesten verkopen, omdat Bernard naar verwachting niet meer zou kunnen lopen. ‘We slapen beneden en de woonkamer en keuken zijn op de eerste verdieping, waar geen toilet is. Hier wonen zou bijna onmogelijk zijn als hij in een rolstoel zou blijven zitten.’

De revalidatie was zwaar. Bernard kon weinig zelf en kreeg lange tijd sondevoeding. Maar de medewerkers bij Samen bleken erg behulpzaam en betrokken. ‘Er werd oprecht gehandeld en gekeken naar de persoon achter de cliënt. De benadering was heel prettig en er werd zorgvuldig gewerkt. Ze zagen het ook als je er een beetje doorheen zat. Dan kwam er even iemand naar je toe. Dat gaf dan weer ademruimte.’

Bernard volgde dagelijks diverse therapieën en met goed resultaat, want tegen alle verwachtingen in leerde hij weer lopen. De fysiotherapeut belde Coby zodat zij ook bij dit bijzondere moment kon zijn. ‘Het was een heel emotioneel, want dat hij weer zou leren lopen hadden we allebei helemaal niet meer verwacht. Zelfs de neuroloog verwachtte het niet. Iedereen noemde Bernard daarna het Wonder van Schagen.’

De fysiotherapeut bleef hem uitdagen met verschillende oefeningen. Hij leerde weer traplopen, ging voorzichtig hardlopen en kon zelfs een beetje voetballen. Doordat steeds meer lukte, kreeg Bernard een enorme boost in zijn zelfvertrouwen. ‘Ik dacht dan: dat kan ik toch niet? Maar jawel, ik kon het wel. Dat deed ontzettend goed.’

Na vier maanden keerde Bernard terug naar huis. Dankzij de ergotherapeut had hij geleerd zoveel mogelijk zelf te doen. Toch ziet het leven van Bernard en Coby er nu heel anders uit, maar samen maken ze er het beste van. ‘Ik kook graag uitgebreid, maar Bernard verslikt zich snel en zijn smaak is erg veranderd. Hij is een zoetekauw geworden en is opeens dol op hopjesvla. Er was vroeger vla in huis’, vertelt Coby. Bernard voegt daar aan toe: ‘Het ontbijt is nu  het hoogtepunt van de dag. Daar nemen we de tijd voor en ondertussen lezen we lekker de krant.’

Hoewel Bernard weer kan lopen met een rollator, blijven Coby en hij voorzichtig. Ze genieten van elke stap die ze samen kunnen zetten. Soms lopen ze alleen de straat op en neer, andere dagen gaan ze een blokje om. Ook hebben ze een nieuwe manier gevonden om samen met hun vrienden van de klaverjasavonden te genieten.  ‘Laatst de kaartmaatjes hier geweest en hebben we een middag kunnen klaverjassen. Het is niet meer zoals vroeger in het café, maar we maken het gezellig.’